Sayfalar

261 ) KÖY ENSTİTÜLERİ !..

    

   Milli eğitimin iki kolunda İsmet İnönü'nün damgası vardır. Bu kolların biri köyde eğitim, diğeri de teknik öğretim kollarıdır. Ama Cumhuriyet tarihimizin eğitim bölümünde, unutulmaz kişilikleri ve planlamacılıkları ile daima yer alacak iki kişi daha vardır : İsmail Hakkı Tonguç ( yukarıda, solda ) ve Rüştü Uzel (yuk. ortada)...
   Cumhuriyet'in ilk yıllarında Rüştü Uzel, Yüksek ve Mesleki Tedrisat Umum Müdürü, İ.H.Tonguç ise, yine Maarif Vekaleti'nde Mektep Müzesi Müdürü olarak çalışmaktaydı.
   Yeni harflerin kabulünden sonra köy eğitimi ve köye, büyük ölçüde ve kısa sürede, bir öğretmen ordusu yetiştirebilmek, önce Maarif Vekili Reşit Galip ( yuk. sağda) tarafından sıkı bir şekilde ele alındı. Gazi Mustafa Kemal'den ve İsmet Paşa'dan aldığı direktiflerle hareket ettiği göze çarpan Dr. Reşit Galip ; bir taraftan üniversite işleriyle meşgul olurken, diğer taraftan da vekalette gereksinen köy öğretmenlerini hızla ve başka birtakım metotlarla yetiştirme yollarını araştırmak üzere özel bir komisyon kurdu.. Komisyonun çalışmaları sonucunda bir rapor ortaya çıktı. Bu rapora göre ; "Mıntıka Muallim Mektepleri", yurdun önceden bölüneceği çeşitli bölgelerde kurulacaktı. Bunlar, şehirlerin dışında ve köylük bölgelerde yer alacaktı. Yalnızca o bölge için ve köy ihtiyaçlarına göre öğretmen yetiştireceklerdi. Bu okullarda, yarı ders günü dershanede, yarısı da dışarıda iş ve uygulamayla geçecekti. Her bölge okulu, bölgenin özelliğine göre bir tarımsal işletme olacaktı. Mezunlar, olağanüstü bir ihtiyaç oluşmadıkça, yalnız o bölgenin köylerinde ve köye yerleşmiş olarak çalışacaklardı.
   Bu arada, ilk kurulacak okulun yeri de saptanmıştı : Balıkesir civarında Kepsut nahiyesi !.. Bu sonuca varıldığında ; komisyonda yer alan Şevket Süreyya Aydemir'in anlattığına göre ; Dr. Reşid Galip, yüzüne yansıyan bir rahatlama ifadesiyle, imzalanan raporu ve protokolü alarak, hiç zaman kaybetmeden, gecenin ileri bir saati olmasına rağmen, Çankaya'nın yolunu tutar..
   Fakat ne yazık ki bir süre sonra Dr. Reşid Galip vekaletten ayrılmak zorunda kalır ve az sonra da vefat eder. Onun bu masum, fakat hayrına inandığı ülküsü de, onunla beraber gömülür !..
   Fakat, kaybolan bu umudun yerini bir süre sonra, çok daha güçlü bir hamle aldı : KÖY ENSTİTÜLERİ.. Bu hamle kendine çok daha güçlü,çok daha cesur önderler buldu. İsmail Hakkı Tonguç ve arkadaşlarıyla, bunları anlayan ve destekleyen İsmet Paşa..
  
   Eğitimde en temel eksiklik, kırsal kesimin okulsuzluğu, öğretmensizliğiydi..Şehirlerde de okul ve öğretmen eksikliği giderilememişti. Ortaokulu bulunmayan ilçe merkezleri az değildi. Fakat köylerin ve hatta kasabaların büyük bir kısmı, henüz ilkokul yüzü görmemişti. Ülke okuma yazmayı öğrenmeden büyüyen çocuklarla doluydu..
   1935'deki son nüfus sayımına göre ; erkeklerin % 77'si, kadınların da % 92'si okuma yazma bilmiyordu. Doğal olarak bu oran köylerde daha da yüksekti ve gelecek için umut verici bir durum yoktu. Köy çocuklarının % 75'i  okula başlatılamıyordu..
   Ayrıca, okuma yazma eksikliğinin dışında bir başka sorun daha vardı : Hiç okulsuz büyüyen çocukların "bilgi" diye öğrendikleri, köyün padişahlık döneminde büyümüş, kendileri de hiçbir eğitimden geçmemiş yaşlılarının anlattıklarıydı !. Bunlar da çoğu defa Cumhuriyet'in çağdaşlaşma hedefleriyle taban tabana zıt olurdu. Köylerin okuyamayan çocuklarını okul yoluyla okutup aydınlatmak, onların bu olumsuz etkilerden kurtulması için de önemliydi. İlk aşamada yirmi bin öğretmen yetiştirilmesine ve binlerce okul yapılmasına ihtiyaç vardı..    
   1935-36'da, yani işe başlanırken ; köylerden 5.080 ilkokulda  6.901 öğretmen çalışıyordu ve bu okullara 370.370 öğrenci kayıtlı bulunuyordu. Köy eğitmenleriyle, köy enstitülerinin devreye girmesiyle, örneğin 1942-43'de 12.207 ilkokul ve buralarda 7.366 eğitmen, 6.918 öğretmen çalışmaktaydı, okuyan öğrenci sayısı da 603.000'e çıkmıştı !..
   1944'de ülkede, yirmi köy enstitüsünde, kız ve erkek toplam öğrenci sayısı 16.400 idi. Bu sayı, öğretmen okullarının, kuruluşlarından 90 yıl sonra, toplayabildikleri sayıdan yedi kat fazlaydı !..
   Enstitülerde 306 bina, bizzat öğrenciler tarafından yapıldı. 15.000 dönüm arazi işlenip ekildi. Enstitü topraklarına 250.000 ağaç dikildi. 1.500 dönümlük orman meydana getirildi. 1.200 dönüm bağ dikildi. Toplam 9.000 baş hayvana bakılıyordu. On altı enstitü, öğrencilerin emeklerini harcamaları sonucu, elektriğe kavuştu..
   Projenin üst kadrosunda ; İlköğretim Genel Müdürü İsmail Hakkı Tonguç, Milli Eğitim Bakanı  Hasan Ali Yücel vardı.. İtici güç olarak da Cumhurbaşkanı İsmet İnönü..

  Hasan Ali Yücel

   Sistem şu esaslara dayanıyordu :
... Enstitüler yurdumuzun tarıma uygun olan belirli merkezlerinde yatılı olarak kurulacaktı. Öğrencilere çağdaş öğretmenlik bilgilerinin yanında, köy yaşamının gerektirdiği tüm pratik bilgi ve becerileri de verecekti...
...Öğrenciler, tarımdan hayvancılığa, marangozluktan demirciliğe kadar çeşitli alanlarda ustalaşacaklardı. Sadece el sanatlarıyla değil ; resim, müzik, tiyatro gibi güzel sanatlar alanında da yeteneklerine uygun çalışmalar yapacaklardı...
...Enstitülere beş yıllık ( o sıralar bazı ilkokullar üç yıllık idi ) ilkokulları bitirmiş olan köy çocuklarından sağlıklı ve yetenekli olanlar seçilerek alınacaktı...
...Enstitülerdeki eğitim süresi beş yıldı. Böylece toplam on yıllık eğitimlerini tamamlayan çocuklar "köy öğretmeni" olacaktı. Yirmi yıl zorunlu hizmetleri olacaktı. Mezun olur olmaz atamaları yapılacaktı..
...Gidecekleri köyde okul yoksa, köy ihtiyar heyetinin sağlayacağı olanaklarla okul yapacaklardı. Kural, "Kendi Okulunu Kendin Yap" kuralıydı...
...20 lira olan maaşları şehirdeki öğretmenlerden hayli az olacaktı. Ama gene köyce tahsis edilen bir yerde kendilerine lojman yapacaklardı. Küçük çapta tarıma ve-yerine göre-birkaç hayvan beslemeye uygun bahçeleri olacak, gereksinimlerinin bir bölümünü kendi üretimleriyle karşılayacaklardı..
...Sadece okulda değil, köyün kalkınmasında da aktif olacaklardı. Edindikleri bilgi ve beceriyle köyün her açıdan gelişmesine öncülük edeceklerdi...
   İşte bu idealist program, baştaki idealist kadro ve yöneticileriyle, KÖY ENSTİTÜLERİ KANUNU,  17 Nisan 1940'da, 3803 sayılı kanun olarak çıktı..
   Uygulamasına hemen başlandı. O vakte kadar açılmış olan bazı öğretmen okulları köy enstitüleri haline dönüştürüldü ve yeni enstitülerin inşaatına geçildi.
   İzmir'de Kızılçullu, Eskişehir'de Çifteler, Kırklareli'nde Kepirtepe enstitüleri 1937-38 yıllarında öğretmen okulu olarak başlamıştı, köy enstitüsüne dönüştürüldüler.. Sadece 1940 yılında on dört enstitü kuruldu ve faaliyete geçti : Kastamonu-Gölköy, Antalya-Aksu, Isparta-Gönen, Kocaeli-Arifiye, Kayseri-Pazarören, Malatya-Akçadağ, Adana-Düziçi, Samsun-Akpınar, Trabzon-Beşikdüzü, Balıkesir-Savaştepe ve Kars-Cilavuz.. Bunlara daha sonra dört enstitü daha eklenecekti...
   Ayrıca Hasanoğlan'da bir Yüksek Köy Enstitüsü kurulacaktı. Orada, enstitülerden yetişen öğretmenler daha yüksek kademelerde görev alacak şekilde eğitilecekti..
   

   Köy enstitüleri sistemi yalnızca köy çocuklarının bir an önce okula ve öğretmene kavuşturulması açısından değil, köyün çağdaş yöntem ve bilgilerle kalkınması açısından da çok önemli bir atılımdı. Bunun, savaş yıllarının olanaksızlıkları içinde başarılabilmesi, gerçekçiliği sayesindeydi. Devlet bütçesiyle altından kalkılamayacak büyük yatırımlar yerine, yerel olanakların ve insan emeğinin seferber edilmesi öngörülmüştü.. 
   Sistemin ve uygulamanın aksayan tarafları elbette vardı. Ama genel açıdan köy enstitüleri, Türkiye'nin 1940'lardaki eğitim sorunlarının aşılmasında oluşturulabilecek en akılcı proje idi...
   Tabii, bu gelişmeden rahatsız olanlar da eksik değildi. Güçlerini halkın cahilliğinden alan köy ağaları ile siyaset ağaları, sisteme olan muhalefetlerini önce alttan alta başlatmışlardı.. Çok partili hayata geçişten sonra bunu, enstitüler hakkında uydurulan dedikodular eşliğinde, yıkıcı bir kampanyaya dönüştürecekler ve enstitüleri aşama aşama yıkmayı başaracaklardı..
   1940'ların hemen başında başlayan ve köyler için bir kültür devrimi niteliğinde olan bu uygulama ; 1940'lı yılların sonlarında yediği darbelerden sonra 1950'lerin başlarında tamamen durdurulacaktı..Ama her şeye rağmen Türk eğitim hayatında ve köy kalkınmasında çok değerli ve kalıcı izler bırakmış olacaktı. Bir bilanço yapmak gerekirse ; köy enstitülerinde mezun olup ülkeye kazandırılan öğretmen : 16.000, eğitmen : 9.000 ; yirmi köy enstitüsü için kullanılan 600 kadar bina ile, 7.000 köy ilkokulu binası, savaş koşulları altında uygulanan imece yöntemleriyle eğitim sistemine kazandırıldı.
   Enstitülerin ülkemizin eğitimine, tarımına, hayvancılığına vs. doğrudan doğruya ve dolaylı olarak katkılarının hesabı tutulamaz. Varlıkları devam ettiği sürece, o yolda bir seferberlik halindeymiş gibi çalışacaklardı. Zaten marşları da öyleydi :
"Toplandık baş çiftçinin, Atatürk'ün sesine
  Toprakla savaş için ziraat cephesine.."
   Cepheden uzaklaştırılıncaya kadar o savaşı sürdüreceklerdi !...
   Gerçekte köy enstitüleri, Türkiye'nin her tarafındaki geri kalmış köylerin halkına hizmet ediyorlardı. Köy çocuklarını okutup aydınlatmaya, üretici haline getirmeye uğraşıyorlardı. Bu uğraşlarıyla köylüyü istismar etmeyi meslek edinmiş toprak ağalarıyla siyaset ağalarının çıkarlarını ve otoritesini sarsıyorlardı. O yüzdendir ki, o ağalar koalisyonunun şimşeklerini üzerlerine çekiyor ; suçlamalara ve iftiralara maruz kalıyorlardı..
   Bu koalisyonun yaptığı kampanyalardan, Milli Eğitim Bakanı Reşat Şemsettin Sirer (altta solda )  hiç de şikayetçi görünmüyordu !..Kendisinden önce bakan olan Hasan Ali Yücel'le arası da hiç iyi değildi zaten ; onun dönemindeki enstitü yönetimine de karşıydı..
  Reşat Şemsettin Sirer 
   
   Recep Peker ve Birinci Hasan Saka kabinesinde Milli Eğitim Bakanı olan R. Ş. Sirer ; bakanlığı Hasan Ali Yücel'den devralır almaz ilk olarak İsmail Hakkı Tonguç'u, daha 1946 yılında, Talim Terbiye Kurulu üyeliğine nakletmişti !..
   Daha sonra ; köy enstitülerini "ıslah" etmek için komisyonlar kurdu, öğretim programlarını değiştirdi, köy okulları yapımında köylünün de katkısını sağlayan sistemi kaldırdı ve Hasanoğlan Köy Enstitüsü Yüksek Okulu'nu kapattı !..
   1948 haziran ayında kurulan İkinci Hasan Saka hükumetinde Milli Eğitim Bakanlığına getirilen Tahsin Banguoğlu da Sirer'in başlattığı tasfiye hareketine devam etti. İlk icraatı ; İsmail Hakkı Tonguç'u, Talim Terbiye Kurulu üyeliğinden alıp Ankara Atatürk Lisesi'nin orta kısmının resim öğretmenliğine atadı !.. Bu, kurucu genel müdürünün şahsında, köy enstitülerine ve köy enstitüsü anlayışına indirilmiş yeni bir darbeydi..
   Özetle, CHP'nin 1950 öncesindeki asıl büyük hatası, köy enstitüleriyle başlattığı büyük eğitim hamlesini, kendi hükumetlerinin eliyle frenlemesidir. O hamle sonunda ortaya çıkan değerli öğretim kurumlarının ve mensuplarının yıpratılmasına katkıda bulunmasıdır. Muhalefetten gelen insafsızca saldırılar karşısında onları savunmasız bırakmasıdır...
   CHP'nin burada "din eğitimi"nde olduğu gibi, "halkın dini ihtiyaçlarını karşılamak" diye siyasi bir mazereti de yoktu. Enstitülere hücumlar vardı ama, o hücumları yapanlar "halk" değildi, ağalardı !.. Halkın, köy enstitülerinin yıpratılmasına değil, tam tersine, geliştirilmesine ihtiyacı vardı. Çünkü çoğu, çocuklarını okutma olanağını ancak, oradan çıkan öğretmenlerin sayısı arttıkça bulabiliyordu. 
   Gerçi, CHP bu hatayı yapmasaydı da sonuç değişmeyecek, DP onları tamamen kapatmakta gecikmeyecekti. Ama CHP, o sonucu önleyemese bile, kendi eserini, o ağalar koalisyonuna karşı, sonuna kadar savunma tutarlılığını göstermiş olacaktı.
   O ESER Kİ, DÖNEMİNİN EN İSABETLİ VE EN BAŞARILI ÖRNEKLERİNDEN BİRİ OLARAK DÜNYA EĞİTİM TARİHİNE GEÇMİŞTİ.. 
   TARİHÇİ  ORD.PROF.DR. ENVER ZİYA KARAL'IN, "Tarih boyunca Türkler'in dünya uygarlığına yaptığı tek özgün katkı" OLARAK BAHSETTİĞİ KÖY ENSTİTÜLERİ YERİNİ, 1930'DA KAPATILIP 1948'DE TEKRAR AÇILAN İMAM-HATİP OKULLARINA BIRAKTI !..
 

 

  




Hiç yorum yok:

Hürriyet

KAYNAK OLARAK KULLANDIĞIM KİTAPLAR..
-------------------------------------------------------
1.DEVLET-İ ALİYYE.I...HALİL İNALCIK 2.OSMANLILAR..HALİL İNALCIK
3.İMP.'UN EN UZUN YÜZYILI..İLBER ORTAYLI
4.SON İMP. OSMANLI..İLBER ORTAYLI
5.TARİHİN IŞIĞINDA..İLBER ORTAYLI
6.OSM. TOPLUMUNDA AİLE..İLBER ORTAYLI
7.OSM.'YI YENİDEN KEŞFETMEK..İ.ORTAYLI
8.BATILILAŞMA YOLUNDA..İLBER ORTAYLI
9.OSMANLI TARİHİ..A.DE LAMARTINE
10.OSMANLI..CAROLİNE FİNKEL
11.OSM.İMP.TARİHİ..NICOLEA JORGA
12,BÜYÜK TÜRK..NICOLEA JORGA
13.YENİLMEZ TÜRK...NICOLEA JORGA
14.TÜRKİYE TARİHİ..ED.SİNA AKŞİN
15.OSM.DÜNYASI VE İNSANLARI..GÜLGÜN ÜÇEL
16.OSMANLI ORDUSU..GÜLGÜN ÜÇEL-AYBET
17,BU MÜLKÜN SULTANLARI..NECDET SAKAOĞLU 18.YENİÇERİLER..REŞAT EKREM KOÇU
19.SON PADİŞAH..YILMAZ ÇETİNER
20.SORULARLA OSM. ..ERHAN AFYONCU
21. SOKOLLU ...RADOVAN SAMARCIC
22. OSM.İMP.TARİHİ...A.CEVDET PAŞA
23. OSM.GERÇEĞİ..ERDOĞAN AYDIN
24. FATİH VE FETİH..ERDOĞAN AYDIN
25.KADINLAR SALTANATI..A.REFİK ALTINAY
26.DOĞU'YA BAKIŞ..GERALD MACLEAN
27.AT SIRTINDA ANADOLU..FREDERIC BURNABY
28.ABDÜLMECİD..HIFZI TOPUZ
29.ŞAH SULTAN ..İSKENDER PALA
30.FLORANSA BÜYÜCÜSÜ..S.RUSHDIE
31.TARİHİMİZLE YÜZLEŞMEK..EMRE KONGAR
32.PARİS'TE BİR OSM.SEFİRİ..ŞEVKET RADO
33.TARİHİN SAKLANAN YÜZÜ..ÇETİN ALTAN
34.OSM.İMP.'DA SON 300 YIL..ALAIN PALMER
35.KONSTANTİNİYYE..PHİLİP MANSELL
36.TÜRKİYE'NİN SİYASİ İNTİHARI..CENGİZ ÖZAKINCI
37.BU VATAN BÖYLE KURTULDU..EROL MÜTERCİMLER
38.16.YÜZYILDA İSTANBUL..METİN AND
39. ERKEN MODERN OSMANLILAR.. VIRGINIA H. AKSAN-DANIEL GOFFMAN
40."POPÜLER TARİH" VE "NTV TARİH " DERGİLERİ
41.İKİNCİ ADAM..Ş.SÜREYYA AYDEMİR
42.HAYAT..AYŞE KULİN
43.DEVRİM VE DEMOKRASİ..NUMAN ESİN
44.BİR NUMARALI TANIK..KURTUL ALTUĞ
45.İHTİLALİN MANTIĞI..Ş.S.AYDEMİR
46.KUTSAL İSYAN...HASAN İZZETTİN DİNAMO
47.KUTSAL BARIŞ...HASAN İZZETTİN DİNAMO
48.ÇÖL KRALİÇESİ...JANET WALLACH
49.YÖNETMENLER,FİLMLER,ÜLKELER..A.DORSAY
50.AY HIRSIZI...SUNAY AKIN
51.ONLAR HEP ORADAYDI...SUNAY AKIN
52.KULE CANBAZI...SUNAY AKIN
53.LÜZUMSUZ BİLGİLER ANSİKLOPEDİSİ..TAMER KORUGAN
54.PRENS..NİCCOLO MACHİAVELLİ
55.İSTANBUL'DA BİR ZÜRAFA..SUNAY AKIN
56.KIZ KULESİNDEKİ KIZILDERİLİ..S.AKIN
57.AH BEYOĞLU,VAH BEYOĞLU..SALAH BİRSEL
58.İSTANBUL-PARİS..SALAH BİRSEL
59.YAVUZ'UN KÜPESİ..ERHAN AFYONCU
60.OSMANLI PADİŞAHLARININ HAYAT HİKAYELERİ...YILMAZ ÖZTUNA
61.BİZİM DİPLOMATLAR..BİLAL N.ŞİMŞİR
62.KİM VAR İMİŞ BİZ BURADA YOĞ İKEN..CEMAL KAFADAR
63.RÜZGARIN GÖLGESİ..CARLOS RUIZ ZAFON
64.MELEĞİN OYUNU..CARLOS RUIZ ZAFON
65.ORTA DOĞU..TAYYAR ARI
66.ABD-ORTA DOĞU-TÜRKİYE..HALUK GERGER
67.ORTA DOĞU.. BERNARD LEWIS
68.ON BİR CUMHURBAŞKANI ON BİR ÖYKÜ.. CÜNEYT ARCAYÜREK
69.ÖFKELİ YILLAR...ALTAN ÖYMEN
70.ATATÜRK'TEN SONRA BUGÜNLERE NASIL GELDİK ?..CÜNEYT ARCAYÜREK
71.ÇANKAYA...CÜNEYT ARCAYÜREK
72.DEMOKRASİNİN İLK YILLARI..C.ARCAYÜREK
73.YENİ İKTİDAR,YENİ DÖNEM..C.ARCAYÜREK
74.BİR İKTİDAR,BİR İHTİLAL..C.ARCAYÜREK
75.NEREDEYSE BİR BALİNA..STEVE JONES
76.MOSSAD GİZLİ TARİHİ...GORDON THOMAS
77.BARIŞA SON VEREN BARIŞ...DAVID FROMKIN
78.SULARIN GETİRDİĞİ PADİŞAH..CAHİT ÜLKÜ
79.TANK SESİYLE UYANMAK..HASAN CEMAL
80.BİR MANİNİZ YOKSA.. ...AYFER TUNÇ
81.ALATURKAFRANKA..ERCAN ÇİTLİOĞLU
82.SUÇUMUZ MÜKEMMEL OLMAK..S.DUMAN
83.DARBE...STEPHEN KINZER
84.ÖZAL HİKAYESİ..HASAN CEMAL
85.TURGUT NEREDEN KOŞUYOR ? ..E.ÇÖLAŞAN
86.YEDİ TEPE ANADOLU...ALİ CANİP OLGUNLU
87."K", "DERBEDER BİR KAHİN"...CANSU YILMAZÇELİK
88.LATİFE HANIM...İPEK ÇALIŞLAR
89."K",YIKIK BİR SARAYDIR DÜNYA..PERİHAN ÖZCAN
90.BEYAZ PERDEDE KIRMIZI FİLMLER.. ATİLLA DORSAY
91.TEK ADAM..Ş.SÜREYYA AYDEMİR
92.DAHİLER VE AŞKLARI...ÖZCAN ERDOĞAN
93.HAYATIM KİTAP..YAŞAR AKSOY
94.BOĞAZİÇİ ŞINGIR MINGIR..SALAH BİRSEL
95.BİR EKONOMİK TETİKÇİNİN İTİRAFLARI...JOHN PERKİNS
96.CUMHURİYET TARİHİ YALANLARI 1. VE 2. CİLT...SİNAN MEYDAN
97. KOMPLO TEORİLERİ..EROL MÜTERCİMLER
98.ÖNCE KADINLAR VE ÇOCUKLAR..SUNAY AKIN
99.BİR ÇİFT AYAKKABI..SUNAY AKIN
100. BENİM CUMHURİYET'İM..EMİNE UŞAKLIGİL
101.DARAĞACINDA ÜÇ FİDAN..NİHAT BEHRAM
102.NEREYE..CAN DÜNDAR
103.İSTANBUL'DAN SAYFALAR..İLBER ORTAYLI
104.BİZİM İZMİRİMİZ..MELİH GÜRSOY
105.GİZLENEN TARİH..BRİAN HAUGHTON
106.BERGAMA DÜŞLERİMİN ŞEHRİ,İZMİR SEVDAM..SELAHATTİN TURAL
107.GÖLGEDEKİLER..CAN DÜNDAR
108.KIRMIZI BİSİKLET..CAN DÜNDAR
109.YAKAMDAKİ YÜZLER..CAN DÜNDAR
110.GEÇMİŞ AYRINTIDA SAKLIDIR..CEMİL KOÇAK